අද ඉතින් සෙනසුරාදා නිවාඩු දවසනේ. ඊටත් එහා ඉතින් අද කිරිකට් මැච් එකකුත් තියෙනවානේ. ඉතින් කොයි කවුරුත් දන්නවානේ මම ඉතින් ටිකක් කිරිකට් මැච් පිස්සානේ. ඉතින් අදත් ඔය මැච් එක බලන්ටයි ලෑස්තිය. මේ කාත් කවුරුවත් නැති රටේ ඉතින් නිවාඩු දාට වෙන මොනවා කරන්නද නේද? කොහොමහරි ඉතින් තව මැච් එක පටන් ගන්න පැය 2-3ක් තියෙනවානේ. ඉතින් මෙහෙම ඉන්නකොට මට මතක් උනා මීට අවුරුදු 4 1/2 කට කලින් වෙච්චි සිද්දියක්. හරියටම කියනවානම් 2007 අප්‍රේල් මාසේ. ඉතින් ඒක නොකියාම බෑරි නිසා ලියන්ට ඔනි කියල හිතුවා. මේ කතාවේ ප්‍රධාන නලුවා අපේ හොද මිත්‍රයෙක්. මිනිහට කවුරුත් ආදරේට වගේ කිව්වේ දිගා කියලා. හේතුව ඉතින් තේරෙනවානෙ. සිද්දිය උනේ අපේ සබා කියලා තවත් යාලුවෙක්ගේ බොඩිමක.
මම කිව්වත් වගේ ඉතින් 2007 අප්‍රේල් මාසේ දවසක ඔන්න අපි සෙට් එකම (මමයි, දිගයි, සබයි, කොටයි, පතෝල කාංචනයි, අසහන චමියයි, දුමියයි, ටාසනුයි) ඉතින් මැච් එක බලන්න බෝඩිමට සෙට් උනා. ඔතන ඉතින් සබයි, කොටයි, දිගාටයි ඉතින් අර නවත්තගන්න බැරි ජාතියේ තිබහක් ආවා. ඉතින් කවුරුත් දන්නවානේ එහෙම තිබහක් ආවාම බොන්නේ මොනවාද කියලා. ඔන්න ඉතින් කොහොම හරි 3දෙනා (සබයි, කොටයි, දිගයී_ තිබහට කෝක් බොන අතරෙ අපිත් එක්ක මට්ච් එක බලනවා.
2007 අප්‍රේල් කියන්නේ ඉතින් ඒ දවස් වල ලෝක කුසලානේ මෑච් තම්යි මේ අපි බලන්ට සෙට් උනේ. කවුරුත් දන්නවානේ ඉතින් ඒ මෑච් තිබ්බේ බටහිර ඉන්දීය කොදෙව් දූපත් වල නේ. අර ලසිත් මාලින්ග පන්දු 4ට විකට් හතරක් ගත්තේ මේ තරගාවලියෙම දකුණු අප්‍රිකාව එක්ක තරගේදීනේ.. දැන් මතකනේ තරගාවලිය මොකක්ද කියලා.
ඉතින් මේ තරගේ ඉතින් අපියි ඔස්ට්‍රේලියාවයි අතර සුපිරි අට වටේ තරගයක්. දැන් ඉතින් ඔස්ට්‍රේලියාව ඉතින් මුලින් පන්දුවට පහර දුන්නා. ලකුනුත් ටිකක් ගෑහුවා කියමුකෝ. ඔන්න දැන් අපේ යාලුවෝ 3දෙනාට පොඩ්ඩක් අර පෑනි බීම ගොඩක් බිව්වාම අර එක පාරට වැඩි වෙන ජාතිආලේ එහෙමත් උපරිම වෙලා තිබ්බේ.
පැනි බීමත් එහෙම ඉවර වෙලා තිබ්බ නිසා ඉතින් අර ඔද වඩා ගත්ත ජාති ආලෙත් එක්ක දෑන් තුන් කට්ටුවත් අපි එක්ක හරි හරියට වාඩි උනා අපේ අයියිලා ගහනවා බලන්ට. 3දෙනාගෙන් ඉතින් ජාති ආලේ වෑඩිම වෙලා තිබ්බේ අපේ දිගාට. ඉතින් ඔන්න අපේ අයියිලාත් ඔන්න බැට් කරන්න ගත්තා. දන්නවානේ ඉතින් ඒ දවස් වල කවුරුත් කියන කතාවක්නේ සනා ගෑහුවොත් මෑච් එක දිනුම් කියලා.(පස්සේ කාලෙක මෑන්ව දුම්මල ගහලා පන්නන්න උන එක ඉතින් වෙනම කතාවක්). මේක තදින්ම විස්වාස කරපු පොරක් තමා අපේ දිගා. ඉතින් මිනිහා සනා ගැන වර්ණ්නා කර කර විසිල් පාරවල් එහෙමත් ගගහා හෙන ඉම්මෝශනල් වෙලා මෑච් එක බලනවා ඔන්න. ඒත් ඉතින් ඔන්න ඔවර් එකක් දෙකක් යද්දී සනා අවුට් උනා. මෙන්න ඉතින් ඒපාර දිගාට හෙනටම අවුල් ගිහින් කෑගහ ගහ ඔලුව හප්පා ගන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ මිනිහා කියාපි " යකෝ සනා නෑතුව දිනන්න බෑ දෑන් ඉතින් ඉවරයි " කියල. අපි හෑමෝගෙම පිනකට වගේ ඔන්න සබාගේ පෑනි බීම ටිකේ වෑඩ එලියට එන්න ගත්තා. ඉතින් සබා කියාපි "නෑ නෑ එහෙම කියන එක වැරදි තව 10 ක් ඉන්නවානේ. උන් ගහයි" කියලා. ඉතින් දෙන්නම එහෙම බලාපොරොත්තු පොදි බෑදන් ඉතින් අපේ අනිත් අයියිලා ගහයි කියලා බලන් ඉන්නවා ඔන්න.
මේ අතර දෙන්නා ලංකාවේ මෝසම් සුලං ගෑන එහෙමත් කතා කරමින් එවායෙන් මේ තරගෙට බාධා ඒවිද දන්නේ නෑ වගේ අනාවෑකි එහෙමත් කියන්න ගත්තා. අපිට අර කියනවා වගේ "චේන් එක පොඩ්ඩක් පෑන්නා". මොකද ඉතින් මේ මෑච් එක තිබ්බේ බටහිර ඉන්දීය කොදෙව් දූපත් වල නේ. ඉතින් අපේ රටේ මොසම් සුලං බලපාන්නේ කොහොමද කියලා. කොහොම උනත් අපිත් මෑච් එකේ සිහියෙන් හිටි නිසා ඒක වෑඩිය හිතුවේ නෑ.
කොහොම හරි ඔන්න දෑන් අපේ අයියිලා විකට් බර ගානක් වෑටිලා පරදින්න ඔන්න මෙන්න හිටියේ. මෙන්න එතකොටම දිගා කියාපි.
"සබා අපි යමන් ගාල්ලට, ගිහින් කියමු මුන්ට දෙකක් කියලා"
ඔන්න එතකොට අපේ චෙන් එක එලියටම පෑන්නා.එතින් බලා ඉන්න බෑරිම තෑන මම අහුවා " ඇයි බන් දිගා ගාලු යන්න ඔනි ?" කියලා.
එතකොට දිගා කියපි,
"ඈයි බන් මේ මුන්ට ක්‍රිකට් ගහන විදියට දෙකක් කියන්ට. මුන් හොර පප්පලානේ" කියලා.
ඔන්න එතකොට තමයි අපිට වෑඩේ තේරුනේ. දෙන්නා හිතන් ඉදලා තියෙන්නේ මෑච් එක ගහන්නේ ගාල්ලේ කියලා. මම ඉතින් කිව්වා " අනේ බන් ගොනෝ , මෑචි එක තියෙන්නෙ වෙස්ට් ඉන්ඩීස් වල" කියල.
මේක අහපු දිගා කියපි " බොරු නොකිය ඉදපන් බන්. එහෙනම් අර ගාලු කොටුව කොහොමද තියෙන්නේ " කියලා.
මේක අහපු අපේ චේන් කුඩුම උනා. අපි අහුව ඉතින් "කෝ පෙන්නපන් කියලා"
දිගා ඔන්න ටික වෙලාවක් මෑච් එක බලන් ඉදන් ඔන්න ඒ රටේ ග්‍රවුන්ඩ් එක වටේ තියන කෙටි තාප්පේ පෙන්නලා හරි උජාරුවට ඈහුවා,
"එහෙනම් මේ ගාල්ලේ කොටු බෑම්ම කොහෙන්ද මෙතනට ආවේ" කියලා.
ඉතින් ඊට පස්සේ අපෙන් හිනා විසර්ජනය උනේ අපිටත් නොදෑනීමයි.
කොහොමහරි දෙන්නා යන්න ගාලු යන්න සූදානම් වෙද්දී අර බිපු පෑනි බීම වලට පින් සිද්ද වෙන්න නින්ද ගිහින් තිබ්බා.
කොහොම හරි ඉතින් දෑන් මේ යාලුවෝ දෙන්නම ඉන්නේ නම් ඔස්ට්‍රේලියාවේ. හෑබෑයි සුද්දන්ට දෙකක් කිව්වාද නම් මම දන්නේ නෑ.
ප.ලි.
ඔන්න සභා උඹ ගෑන පරණ විස්තර ලියන්න කිව්වානේ. ඕන් ලිව්වා.
සිද්ධියට දැන් දින කීපයකි. ඇය තම පියාගේ අවන්හල ඉදිරිපස මාවතේදී වෑන් රථයකට හැප්පෙන්නීය. කණගාටුවට කාරණාව එය පමණක් නොවේය. එහි ඉදිරිපස යුයී හැපුන පසු රථය මදකට නවතන රියදුරු හැපුනේ කුමක්දවත් නොබලා ඇය පසුපස රෝදයෙන්ද යටකරගෙන යන්නට තරම් අමන ජඩයකු වන්නේය. කතාව එතනින් නිමා නොවන්නේය. ඉන් පසුව තවත් මෝටර් රථයක් ඇය මිය අදින බල්ලෙකු තරම්වත් නොසලකා යට කරගෙන යන්නේය. මේ අතරවාරයේ විවිධ පුද්ගලයන් 18ක් ඇය ගැන නොසලකා, ඇය පසුකරමින් පාරේ ගමන් කලහ. ඇතමෙක් ඇය මී කුනක් මෙන් ඇය උඩින් පැන පාරේ ගියහ. ඒ මනෝ චිත්‍රයද වේදනාකාරීය. බිහිසුනුය. ඇගේ මාපියන් හඩාවැලපෙනුද ඉන් පසු මා දුටුවෙමි. පන අදින යුයී යුයී දැක ඉවත බලාගිය 18දෙනාගෙන් කීදෙනෙක් ස්ටීව් ජොබ්ස්ගේ මරණයට මූණුපොතේ දුක සටහන් කරන්නට ඇත්දයි යන්න මාසිතට නැගෙන්නේ ඇයිදයි මම නොදනිමි. දැන් ඇයගේ මොලය අක්‍රීයය. "Brain dead" නම් තත්වයෙන් පෙලෙන ඇයගේ දිවි රැකුනද ඇය ජීවිතකාලටම සිහි නොලබන්නීය. එසේත් නැත්නම් ජීවිතකාලය ඇයට කලහැක්කේ හුස්ම ගැනීම හා හෙලීම පමණකි. වේදනාකාරීම පුවතනම් නීතියට දඩුවම් කලහැක්කේ ඇය යටකල රියදුරන් දෙදෙනාට පමණකි. ඇයගේ ජීවිතය ගැන නොසැලකූ ඉතිරි මනුෂත්වයට නින්දාවක් වූ ජඩයන් 18දෙනාට එරෙහිව නීතියක් නැත. ලිපියේ තවත් මට කියන්නට දෙයක් නැත. මනුෂත්වය ගැන කතන්දර ලිවීම නිෂ්ඵල බව හැගෙන නිසා ඒ ගැන කිසිති නොකියමි. මේ සිද්දිය අදාල වීඩියෝ පටය පහතින් ඇත. 
